COLUMN: Wantrouwen
08/04/2020 14:00
-
Serieus!?
Ivan Cairo
Als burger die zich zorgen maakt om zijn of haar gezondheid en die van medeburgers, zou je verwachten dat De Nationale Assemblee op een zakelijke en nuchtere wijze de conceptwet Uitzonderingstoestand zou behandelen. Een zodanige behandeling waarbij de partijpolitiek buiten de deur zou blijven. Ik kwam in ieder geval bedrogen uit. Zelfs een nationaal gevaar als de coronacrisis scheen de muren van Grun Dyari, de poort van Ocer en de schutting van de VHP niet te overstijgen. In het parlement was het gisteren business as usual.
Aan weerskanten van het scheidingspad in het parlement werden
zaken aan de orde gesteld die niets te maken hadden met de noodwet,
zoals ik hem voor het gemak noem. Jammer. Door alle toespraken en
interrupties was voor mij glashelder dat vertrouwen, wederzijds
vertrouwen, het breekpunt was. De oppositie, gelet op het aantal
stemmen dat in 2015 op haar is uitgebracht, heeft geen enkel
vertrouwen dat de regering de wet wil gebruiken zoals door het
kabinet wordt voorgewend. De oppositie gelooft er niet in dat het
de regering echt alleen om de bestrijding van het COVID-19-virus te
doen is.
Van alles werd aangesleept om het wantrouwen tegen de regering
onder woorden te brengen. Men wilde vooral geen blanco volmacht,
geen zelf in te vullen cheque, aan de regering geven om naar
believen te stoeien met geld dat voor bestrijding van COVID-19
bestemd zou moeten zijn. Men wil geen tweede vreetpot à la
Naschoolse Opvang. Er waren volgens de oppositie te veel vaagheden
en onzekerheden in de wet zoals die door de regering aan het
college was aangeboden. Voor parlement en volk zou er een vooraf
bekende begroting moeten komen van wat de aanpak zou kunnen kosten
en hoeveel de regering denkt te zullen uitgeven via haar
stimulusplan aan getroffen huishoudens en bedrijven.
Maar terwijl de beraadslaging in het parlement aan de gang was,
stroomden de standpunten over verdere verscherping van de al
geldende maatregelen over het hoofd van de bevolking. De ene na de
andere organisatie maakte via de media bekend tegen het uitroepen
van een uitzonderingstoestand te zijn onder de gegeven
omstandigheden. De situatie is vanuit hun optiek en specifieke
expertise of werkgebied bekeken nog niet van dien aard dat
verscherping van de maatregelen rechtvaardigt. Vooral het standpunt
van de Vereniging van Medici in Suriname trok mijn aandacht. De
artsenvereniging is van oordeel dat de autoriteiten met de aanpak
die tot nu toe is toegepast, de situatie goed in de hand
hebben.
Ik denk dat daarmee het grootste compliment aan de regering en
de autoriteiten is gegeven over de wijze waarop de crisis tot nu
toe is aangepakt. Het gewicht van dat compliment is mijns inzien
ondergesneeuwd door het politiek gekrakeel. Ik ben bang dat de
uiteindelijke besluitvorming van het parlement over de wet voor de
zoveelste keer zal worden bepaald aan de hand van de politieke
scheidslijnen. Opnieuw zal blijken dat iets zal worden doorgedrukt,
simpel omdat de ene partij een numerieke meerderheid in De
Nationale Assemblee heeft. Je vraagt je in gemoede af waarom
assembleeleden nog een eed afleggen bij het aanvaarden van het
ambt, als ze die kennelijk vergeten zodra ze een 'gewaardeerd lid'
zijn geworden.
ivancairo@yahoo.com
Gerelateerde artikelen