COMMENTAAR: Zelfreflectie
10/08/2020 12:00
TIJDENS DE DUBBELE nationale feestdag Dag der inheemsen en Javaanse immigratie was rode draad van de speeches zondag te Sana Budaya, Palmentuin en Mariënburg bundeling: bundeling van de inheemsen en van de Javanen. Een oproep tot bundeling hoeft niet slecht te zijn, immers, samen staan we sterk.
Sinds de regering-Santokhi/Brunswijk is aangetreden is iedereen
in de roes van bundeling; geen enkele gelegenheid gaat voorbij om
de eenheidsgedachte te propageren. We gaan het samendoen, zegt
president Chandrikapersad Santokhi vaker, waarbij hij zelfs geen
onderscheid wil maken in de coalitiepartijen. Maar eenheid met de
mond belijden is iets anders dan het praktiseren. Daarnaast moet
worden nagegaan waarom die eenheid er niet is of wankel is. Een
stukje zelfreflectie hoort daarbij. Dat ontbrak zowel bij Sana
Budaya als Mariënburg. Hoewel begrijpelijk is dat het nog steeds
aan de Somohardjo's en Pertjajah Luhur knaagt dat onder anderen
Raymond Sapoen en Mike Noersalim uit de partij zijn gestapt om de
Hervormings- en Vernieuwingsbeweging (HVB) op te richten, moeten
vader en zoon Somohardjo ook in de spiegel durven te kijken.
Zoon Bronto, minister van Binnenlandse Zaken, nam het woord
"verraad" een paar keer in de mond toen hij het had over de
Javanen, die hun positie in de maatschappij hebben verloren. Zo erg
dat er volgens hem zelfs geen enkele Javaan op eigen kracht binnen
is gekomen. Maar dat er met geen woord is gerept over de eigen
'verradersrol' die vader Paul decennia heeft vervuld is
onvoorstelbaar. Mede door zijn gedrag werd de Javaan als
'onbetrouwbaar' bestempeld. Dus alleen Sapoen en Noersalim als
zondebok is wel heel makkelijk van Bronto. Gelukkig beseft hij dat
de deuk herstellen pas kan wanneer alle neuzen in dezelfde richting
wijzen. Maar Somohardjo junior moet niet vergeten dat niets
moeilijker terug te winnen is dan vertrouwen. Niet zomaar zegt men
dat iemand vergeven minder moeilijk is dan iemand weer
vertrouwen.
In de Palmentuin was de toon gelukkig wat anders. Tenminste
durfde minister Albert Jubithana van Transport, Communicatie en
Toerisme te zeggen dat de inheemsen ook de handen in eigen boezem
moeten steken. Zijn oproep was de eigen verantwoordelijkheid te
nemen en vervolgens de krachten te bundelen ongeacht de afkomst.
Daardoor wordt alvast de basis gelegd voor een betere kwaliteit van
het leven, iets waar nog niet eenieder van doordrongen is. Ook de
Vids durfde de hand in eigen boezem te steken in een verklaring
daags vóór de viering van de Dag der inheemsen en riep op tot
intensievere onderlinge communicatie binnen onder meer de
gemeenschappen. En precies daar moet het beginnen: intern. Want hoe
wil je naar buiten toe goed voor de dag komen als het intern
rommelt.
Gerelateerde artikelen