'Het enige dat ik niet moet doen is opgeven'
12/01/2021 16:04
-
Terence Oosterwolde
Stephanie Hubard (r) met een drive naar de basket in de partij tegen de Bahama's tijdens het Caribisch kampioenschap van 2016 in Guyana.
Foto: Terence Oosterwolde
PARAMARIBO -
"Hier is best leuk, maar het is koud. Het is echt even wennen", vertelde Stephanie Hubard vrijdag over Odessa in Texas. Ze had op dat moment geen idee dat haar een nog grotere verrassing te wachten stond: sneeuw! Maar zelfverzekerd als ze is, zal ook dat haar niet doen 'beven'.
Stephanie Zamani Hubard of Stephii/Steph zoals ze bekendstaat,
vertrok op 5 januari naar Odessa, Texas waar ze met een full
scholarship zal studeren en basketballen aan de Odessa Junior
College in de Verenigde Staten. Haar vertrek ging relatief
geruisloos. Velen waren dan ook verrast toen de Surinaamse
Basketbalassociatie (SBA) er op 5 januari melding van maakte op
Facebook.
Gertrude 'Truus' Soesman, haar coach bij de Sociaal Culturele
Vereniging Uitvlugt (SCVU), was in elk geval op de hoogte en
verklaart waarom er nauwelijks ruchtbaarheid is gegeven aan het
vertrek van haar pupil. "Steph is zo eenvoudig en wilde dat niemand
het nog moest weten." Dat wordt beaamd door Hubard. "Ik heb alleen
mensen verteld met wie ik close ben."
Twee van de eersten die het wisten waren haar teamgenoten
Tamischa Schillevoort en Jolaine Nijman. Ze was namelijk met hen op
de training toen ze door Henk Macnack, met wie ze privé trainde,
werd gebeld dat ze in aanmerking was gekomen voor een full
scholarship. "Tamischa en Jolaine waren echt van 'wow,
serieus?' Jolaine wilde niet geloven dat ik haar alleen zou
achterlaten", vertelt Hubard lachend.
'Geheimzinnigheid'
De basketbalster zegt dat ze helemaal niet meer erop had
gerekend dat er dit jaar nog een scholarship zou komen.
"Ik had de moed opgegeven en had er geen geloof meer in. Ik had
iets van 'ik kan het schrappen'. De enige optie voor mij was goed
werken op school en gefocust blijven, want er was geen basket
(vanwege Covid-19, ... red.)."
Maar daar kwam verandering in. Het begon toen Humphrey Eendragt
(lid van de technische commissie van de SBA) haar vroeg of een
coach haar had geappt. "Ik vond het vreemd. Een coach? Niemand had
me geappt of gesproken." Toen ook Macnack, met wie ze in de
vakantie trainde, haar een dag bij het ophalen hetzelfde vroeg had
ze iets van 'Huh? U bent de tweede die me vraagt, het is raar.
Waarom zou een coach me moeten contacten?"
Een ingeving volgend besloot ze op haar
Instagramaccount te kijken en zag dat iemand een oude
basketbalvideo van haar had geliket. Hubard ging op onderzoek uit
en kwam erachter dat het 'Coach Q', de roepnaam voor Franqua
(spreek uit François) Bedell, was. "Ik zag dat hij van Amerika was
en was like 'oh wow, iemand van Amerika heeft mijn video
gezien. Dat is nice en toen zag ik opeens een bericht van
hem. Hij vroeg me als hij contact met me kon opnemen."
In het gesprek dat daarna volgde maakte Coach Q haar duidelijk
dat hij enkele video's van haar heeft gezien, onder de indruk was
van haar spel en haar naar zijn school wilde halen. Bedell,
voormalig assistent-coach van het vrouwenteam van de Missouri State
University, werd op 16 juli 2020 aangesteld als nieuwe hoofdcoach
van Odessa College. "Ik was echt shocked. Hij heeft me
alles verteld hoe het in elkaar zit als ik daar ben, over de school
en info van me die hij nodig heeft. Hij zei dat Dancell Leter hem
heeft verteld over mij. De coach zei 'deze moet ik krijgen'. Ik was
echt blij ... ja, ik was echt blij", vertelt ze terugdenkend.
Hubard zegt dat er veel papierwerk in orde moest worden gemaakt
en zaken moesten worden geregeld. Vanwege Covid-19 verliep het een
beetje moeizaam, "but somehow we managed to do
everything", haalt ze opgelucht adem. Echter, het grote nieuws
ging bijna aan haar voorbij.
Hubard ontving een file van de Odessa-coach maar vertelt eerlijk
dat ze die niet aandachtig heeft gelezen. Ze stuurde de mail door
naar Macnack en Eendragt en ging vervolgens normaal naar de
SCVU-training. "Ik werd gebeld door meneer Henk en hij zei me
'gefeliciteerd!' Ik was like 'waarmee?' En hij zei me 'je
hebt een full scholarship'."
Hubard zegt dat ze niet heeft gegild. Lachend komt eruit: "Ik
ben niet iemand die zo is. Ik ben echt chill. Ik was wel blij. Een
droom van mij, vanaf ik met basketbal begon en waar ik hard voor
heb gewerkt - ik wilde geen training missen, wilde altijd
vooruitgang zien, geen downgrade en stuff - was
eindelijk uitgekomen. Ik kon het niet geloven ... that
fast?! Ik was blij, maar tegelijk ook sad", kan ze
zich herinneren.
Immers, met dat nieuws brak ook het moment aan van loslaten.
Close friends ontmoette ze voor een laatste keer. "Ik heb
alleen gehuild bij het afscheid van mijn beste vriendin, mijn
buurmeisje met wie ik altijd TikTok-video's maak, omdat we
altijd samen waren. Het was hard; ik was blij en sad at the
same time for leaving everybody behind."
Motivator
De sympathieke basketbalster vertelt dat haar doelen echt waren
gericht op goed werken op school - doe je best en probeer zo hoog
mogelijk te scoren - en bij basket haar uiterste best doen, niet
opgeven, kampioenschappen halen bij de meisjes en vrouwen en een
scholarship halen. Toen ze dus hoorde dat ze de
scholarship had, "had ik iets van 'I have achieved my
biggest goal. Ik heb het eindelijk bereikt."
Hubard zegt dat Macnack, die haar individueel trainde, een grote
motivator is geweest. "Hij wilde me op een level brengen van 'je
kan dit, bewijs dit. Het enige wat je nog moet doen, is in jezelf
geloven, want dat alleen ontbreekt, je selfbelief. Er zit
heel veel potentie in, maar als je niet gelooft in jezelf kan je
niet bewijzen wat je kan", beseft Hubard.
De participatie van Hubard in het Caribbean Hoops 25/8 Exposure
Camp in 2019 is cruciaal geweest, blijkt uit een gesprek met
Macnack. "Ze heeft tijdens het kamp op Trinidad goed gepresteerd en
viel toen al op bij de coaches", vertelt hij. Eigenlijk had er
zelfs eerder schot in de zaak kunnen zijn gekomen. "De contacten
met de coaches werden door Humphrey Eendragt en later ook door
Conrad Issa onderhouden, maar helaas door Covid-19 heeft het wat
langer geduurd voordat ze de overstap kon maken."
Macnack, die al vóór Hubard's vertrek naar het kamp regelmatig
met haar trainde, zegt gemiddeld twee keer per week met haar bezig
te zijn geweest. "Helaas tijdens de eerste Covid-19-periode, ik zat
toen ook vast in Nederland, konden wij niet trainen." De coach
heeft alle geloof in Hubard. "Stephanie heeft sprongen vooruit
gemaakt en na het zien van haar 'kunsten' die wij op video hadden
opgestuurd, hebben ze dezelfde avond contact gemaakt en een
full scholarship-contract opgestuurd. Als Stephanie het
mentaal allemaal aan kan, gaan we veel van haar horen", verzekert
Macnack.
Hubard ziet haar scholarship als "een heel grote kans
die ik moet benutten". "Het is een heel belangrijke stap. Het wordt
natuurlijk heel hard werken en zal zwaar zijn, maar het enige dat
ik niet zal moeten doen is opgeven. Ik moet gewoon mijn uiterste
best doen. Ik zal niet zeggen om mensen te pleasen, want
ten eerste moet ik mezelf pleasen en dan de rest, omdat je
het doet voor jezelf op de eerste plaats. Want als je het niet voor
jezelf doet, heeft het ook geen zin. Het start bij jou en daarna
bij de rest. ... tenminste, dat vind ik hoor."
De basketbalster gelooft er heilig in dat vele andere meisjes
van Suriname het ook kunnen halen. "We hebben het talent, heel veel
talent, maar ons koppie moeten we ook gebruiken. Zeker op school en
hoe we onszelf profileren. Dat speelt ook een rol."
Bekroning
Voor Soesman schenkt de uitverkiezing van Hubard "voldoening".
"Het is echt een bekroning", vertelt haar SCVU-coach trots. "Steph
heeft zich kunnen ontwikkelen binnen de vereniging. Ze heeft alle
klassen doorlopen: van mini tot hoofdklasse dames en nationale
meisjesselecties. Ze zal zich nu op een ander niveau gaan
ontwikkelen in de sport waar ze zoveel van houdt met als doel beter
worden en het leren van levenslessen door basketbal. Ik ben ervan
overtuigd dat Steph het goed zal doen in Amerika."
Hoewel ze blij is dat haar pupil een kans krijgt zich verder te
ontplooien, geeft Soesman ook toe dat het voor het
meisjesbasketbalteam van SCVU een aderlating is. "In totaal zijn nu
vier van mijn meisjes vertrokken", onthult ze. Behalve Hubard zit
ook Janiyah Agard met een beurs in de Verenigde Staten. Op 24
december 2020 maakte de Performance Sports Academy op Sint Maarten,
waar ze met haar familie naar toe was verhuisd, bekend dat Agard in
aanmerking was gekomen voor een scholarship om op high
school-niveau te basketballen op de New Hope Academy in
Virginia. Daarnaast vertrokken Shiwani van Yzerdoorn en Ruginia
Esajas voor studie naar Europa. "Wij moeten nu gaan kijken hoe wij
een damesselectie gaan vormen. Een hoofdklasse damesteam van SCVU
is niet gegarandeerd en voor de nationale competitie is het niet zo
goed", klinkt het enigszins bezorgd.
Maar, haast Soesman zich te zeggen, "het is altijd goed dat
speelsters van een ploeg in het walhalla van basketbal (Amerika)
hun kunnen kunnen tonen en hun studie kunnen voltooien. Het is goed
dat deze twee hardwerkende speelsters de mogelijkheid hebben om
hoger op te komen qua studie en basketbal. Je sport eenmaal om tot
de besten te behoren." In ieder geval is volgens Soesman de droom
van dit duo - basketballen in Amerika - werkelijkheid geworden. "En
dat stemt goed." Op 2 januari werd Hubard uitgezwaaid door SCVU en
kreeg ze een Certificate of Appreciation.
Volgens vader Steven Esajas, die zelf heeft gebasketbald, kwam
het allemaal in stroomversnelling de laatste dagen. "Ook omdat er
in de VS een deadline is voor schoolinschrijvingen en vanwege het
Covid-19-protocol." Verder werd er rekening gehouden met een
eventuele total lockdown in Amerika. "Dus er was ernstig haast van
die Amerikaanse coach bij om haar alsnog vóór de start binnen te
halen."
Esajas zwaait lof toe aan SBA-voorzitter Conrad Issa en coach
Henk Macnack. "Zij zijn de motoren achter dit alles geweest."
Zichzelf schrijft hij de rol toe van morele ondersteuner. "Wan
training mi go dyompo ... wel bijna mi dede!" vertelt
hij lachend. "Die pupillen van Henk zijn goed man!!" Dat geeft hem
de overtuiging dat zijn dochter "absoluut ready" is voor de
uitdaging. "Ze moet alleen doorbijten en volhouden dan gaat ze heel
snel groeien."
Stephanie Zamani Hubard beschrijft zichzelf als een rustige
persoon, die niet veel praat. "Ik ben meer iemand die observeert en
luistert. Ik ben eigenlijk gewoon meer op mijn eentje kun je
zeggen." Voor de school heeft ze ook een beetje gevoetbald,
gevolleybald en aan atletiek gedaan. "Bij atletiek en volleybal
viel ik echt op, maar ik heb toch besloten voor basketbal te
kiezen. That is my stuff. Basket was echt my love, m'n man kan je
zeggen." Haar hobby's zijn zingen en dansen. "Ik hou ook een beetje
van tekenen, nagels zetten voor mensen en ook pizza bakken. Ik had
het zelf als werk gedaan ... nou niet als werk, maar samen met mijn
beste vriendin hadden we een klein zaakje geopend kan je zeggen
thuis bij ons en verkochten we pizza voor mensen."
Gerelateerde artikelen