COLUMN: Sergio en Lionel
19/01/2021 14:00
-
Rozengeur
Gerold Rozenblad
Ze hadden me gezegd dat hij bezig was met een nieuwe brief. Dus, de lock down trotserend, trok ik naar zijn huis. En warempel, daar zat Sergio achter zijn laptop. Het geluk wilde dat hij met zijn rug naar het raam toe zat en kon ik meelezen wat hij allemaal neerpende. Het was een brief aan zijn achterban. Het was bijna even lang als die verklaring die hij naar de pers had gestuurd. En las ik:
"Beste achterban, laat mij vooropstellen dat ik zeer geroerd ben
door jullie optreden om mij in de partij te houden. Ik had niet het
idee dat ik zo geliefd ben, maar het doet mij goed om te zien dat
eerlijkheid en oprechtheid nog worden gewaardeerd. Dat is zowat het
enige lichtpunt tot nog toe. Ik ben heel ver gegaan in het aangeven
waarom ik uit de partij en de politiek stap. Ik heb aangegeven dat
steeds vaker van mij wordt verwacht standpunten in te nemen die te
ver staan van mij persoonlijke warden en mening. Erger nog, ik heb
gezegd dat ik geen antwoord kan geven op vragen over het gevoerde
beleid in de achter ons liggende periode. In feite heb ik de partij
stevig onderuit gehaald en ook nog aangegeven dat uitblijven van de
beloofde evaluatie ook doorslaggevend is geweest.
Later heb ik gezegd dat uw aandringen in feite inhoudt dat ik
intern de strijd zou moeten aanbinden. Echter, mijn besluit de deur
achter mij dicht te trekken heeft er ook mee te maken dat ik al heb
ingezien dat dit een verloren strijd zal worden. Als ik dat anders
inzag zou ik zijn gebleven en hebben gevochten. Dat laat de vraag
open met welke overtuiging ik u verder zou moeten of kunnen leiden
binnen de partij. Ik zou slechts gedreven worden door uw wens en
niet mijn overtuiging. En vraag ik mij af als dat voldoende is om
leiderschap voort te zetten.
Om het makkelijker te maken mijn woorden te begrijpen trek ik
een vergelijking met de bekende Lionel. Beiden hebben wij de deur
achter ons dicht willen trekken omdat de organisatie waar wij deel
van zijn, bij lange na niet meer is wat het hoort te zijn. Zowel in
mijn geval als dat van Lionel is de organisatie vervallen tot een
'broko pranasi'. En trokken wij conclusies. Dat is echter tot waar
de vergelijking opgaat. Lionel heeft zijn macht getoond en heeft in
zijn eentje de aanzet gegeven voor drastische veranderingen in zijn
organisatie. En dan nog is het de vraag of hij blijft. In mijn
geval is het slechts beperkt tot wat woorden, waarvan ik onzeker
ben of die ooit daden worden. Sport en politiek zijn misschien niet
met elkaar te vergelijken, maar voor mij is politiek topsport. Dus
leg ik de lat even hoog als Lionel.
Ik denk dat ik met de uitvoerige uitleg meer dan voldoende heb
aangegeven welke taak u op mijn schouders probeert te leggen. En
ook op de schouders van mijn naasten met wie ik overleg heb
gepleegd over mijn keuze. Het is daarmee ook hun keuze. Evenals
Lionel vraag ik u daarom nog even geduld alvorens mijn definitieve
beslissing kenbaar te maken. Immers, wie denkt dat wijsheid duur
is, weet niet hoe duur domheid is.
Mvg,
Sergio
roziegeur@gmail.com
Gerelateerde artikelen